ಲಟಕಿ-ಪಿಟಕಿ

ಲಟಕಿ-ಪಿಟಕಿ ಚೀನಾ ಮಾಲಿನಂತೆ ಜಗಮಗದ ಜೀವನ 

ಇಲ್ಲಿ ರಿಪೇರಿಯ ಮಾತೇ ಇಲ್ಲ; ಇದ್ದಷ್ಟು ದಿನ ನಡೆಯಬೇಕಷ್ಟೇ

ಅಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಗೋಡೆ ಗಡಿಯಾರಂತೆ ಟಕ್ ಟಕ್ ಸಾಗುತ್ತದೆ
ಅದೇ ವೇಗ,ಅದೇ ರಾಗ, ಆಗಾಗ ಕೀಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿರಬೇಕಷ್ಟೇ

ಏನೂ ಇಲ್ಲವೆಂದೇನಿಲ್ಲ, ಆದರೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡಂತಿಲ್ಲ
ಇಲ್ಲದೇ ಬದುಕು ಜೀಕಿದವರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಅರ್ಥವಾದಂತಿಲ್ಲ

ಅಂದು ಟಿ.ವಿಯೊಂದ ತಂದರೆ ಆಯೂಷ್ಯಪೂರ್ತಿ ಬರಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ
ಇಂದು ಮೊಬೈಲು ತಂದು ಮೂರನೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲೇ ಬದಲಾವಣೆಯ ತಳಮಳ
ಫೋನಿನಲ್ಲಿನ ಮಾತು, ಕ್ಷೇಮ-ಸಮಾಚಾರ ಕರೆಯೋಲೆ-ಆಮಂತ್ರಣ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾ?
ಕಾಲೇಜು ಆಫೀಸು ಮನೆಯ ಕಷ್ಟ ಸುಖ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ, ಹರಟಿ ಹಗುರಾಗುವ ಮಾಧ್ಯಮವಾ?

ಕೆಲಸವೊಂದು ಸಿಕ್ಕರೆ ತಲೆಬಗ್ಗಿಸಿ ಅರವತ್ತೂ ವರುಷ ಗೈಯ್ಯುವುದು ಧರ್ಮವಾ?
ವರುಷಕ್ಕೊಂದು ಕಂಪನಿ ಬದಲಾಯಿಸಿ, ಮೂವತ್ತು ಪರಸೆಂಟ್ ಹೈಕ್ ಗಳಿಸುವದು ಕ್ರಮವಾ?
ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯೊಂದಿಗೆ ಬೇಲಿ ಗುಟ್ಟಕ್ಕೂ ಜಗಳವಾಡಿ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾ?
ಫ್ಲಾಟಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾವಿದ್ದು, ಲಿಫ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಹಾಯ್ ಎಂದು ಸಾಗಿದರೆ ಸಾಕಾ?

ನೆಂಟರು ಬಂಧುಗಳು ಹಬ್ಬಗಳು ಸಮಾಜ; ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆಗಿದ್ದು ಸಾಗಬೇಕು
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಿಂಚಬೇಕು, ಸುಮ್ಮನಿರಬೇಕು, ಹಲವು ಬಾರಿ ಬೈಯ್ಯಬೇಕು
ಇತ್ತ ಗುರುತು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ, ಕುಡಿದು ಕುಣಿದು ತೂರಾಡಿ
ಸೋಮವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೆದ್ದು ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಡಬೇಕು,ಶನಿವಾರಕ್ಕೆ ಕಾಯಬೇಕು

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಬದಲಾಗಿದ್ದು ಏನು? ಬರೀಕಾಲವಾ?
ಮನಸ್ಥಿತಿಯಾ?ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಾ?
ಒಂದಿಷ್ಟು ಹೌದು, ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಲ್ಲ...
ಸ್ಪಷ್ಟ ಉತ್ತರ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ...ಅಲ್ಲೂ ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿಯಾ?

ಏನೂ ಇಲ್ಲವೆಂದೇನಿಲ್ಲ, ಆದರೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡಂತಿಲ್ಲ
ಬಹುಷಃ ಇಲ್ಲದೇ ಬದುಕು ಜೀಕಿದವರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಅರ್ಥವಾದಂತಿಲ್ಲ

-ಚಿನ್ಮಯ
30/09/2018